Różnice w drewnie – tarcica polska vs. drewno skandynawskie

Drewno to niezwykle szlachetny surowiec, charakteryzujący się przyjemnym wyglądem oraz znakomitymi właściwościami. Od wieków stosowane jest jako materiał budowlany, a w ostatnich latach jego znaczenie wzrosło jeszcze bardziej ze względu na zainteresowanie domami szkieletowymi. I mimo że rodzime gatunki drewna mogą być z powodzeniem wykorzystywane w konstrukcjach tego typu, wiele osób decyduje się na zastosowanie drewna skandynawskiego. Dlaczego?

Właściwości drewna skandynawskiego

Doskonałe parametry konstrukcyjnego drewna skandynawskiego wynikają ze specyficznych warunków, w jakich wzrastają tamtejsze świerki i sosny. Surowy klimat, chłód oraz gleby niskiej jakości powodują, że przyrost drzew następuje niezwykle powoli, a co za tym idzie – ich usłojenie jest wąskie i bardzo zbite. Skandynawskie hartowanie przyczynia się do tego, że drzewa są twarde, ciężkie i wyjątkowo wytrzymałe. Polskie gatunki nie mogą równać się z nimi pod względem odporności na niekorzystne czynniki atmosferyczne. Wysoka wilgotność panująca w Skandynawii sprawia, że drewno w niewielkim stopniu chłonie wodę, od czego z kolei nie są wolne rodzime drzewa.

Produkcja tarcicy z drewna skandynawskiego

Przed importem do takich krajów, jak Polska, drewno skandynawskie poddawane jest wzorowym procesom produkcyjnym, dzięki czemu budowa domów kanadyjskich przebiega naprawdę szybko. Najpierw drewno jest sezonowane, a następnie suszone komorowo aż do uzyskania 15% wilgotności, uniemożliwiającej jego późniejszą „pracę” i odkształcanie. Tarcica jest także czterokrotnie strugana, co nadaje jej niezwykle piękny wygląd. Dzięki odpowiedniej impregnacji drewno skandynawskie jest ponadprzeciętnie odporne na grzyby i oawady. Na koniec dodajmy, że spełnia ono również normy dotyczące odporności ogniowej.